Vliegen de platen al gierend en noisend uit de groeven, live klinkt A Place To Bury Strangers uit Brooklyn, NY alsof je naar die platen luistert, terwijl je er ook nog eens keihard doorheen staat te stofzuigen. Maar die stofzuiger heeft wel een eigen leven en musiceert gewoon mee in zijn eigen hectische en tegelijk melodische dimensie. Allerlei feedbackende, rondvliegende klanktapijten tovert die stofzuiger uit zijn metalen lijfje, die vanuit zijn stofzuigerzakje door zijn stofzuigerslang het muzikale universum in worden gespoten. (Tja, de Week van de Lentekriebels is net geweest en euh... ik kan je verzekeren dat die stofzuiger ouder is dan 18 jaar!). Dat de geluidsexplosie, die de mix van 80ies gothic en doomwave, shoegaze, fuzzende psychedelica en NY noise van APTBS is een orgastische ervaring kan zijn, hebben we hier in Vera vanaf 2009 al vijf keer mogen meemaken. Nu kunnen we het muzikale geweld voor een zesde keer over ons heen laten gaan.

Die magisch noisende stofzuiger heeft trouwens verschillende standen, zoals 'Interstellar Overdriver', 'Supersonic Fuzz Gun' of 'Total Sonic Annihilation'. Het zijn de zelfgemaakte pedalen (en ook versterkers en synths) van zanger/gitarist Oliver Ackermann, gemaakt in zijn eigen Death By Audio fabriekje annex studio. Zo komt Ackermann ook aan zijn geheel eigenzinnige, omniverse muur van geluid, tegenwoordig ondersteund door de denderende en dreinend groovende tandem van het echtpaar Sandra Fedowitz (drums) en John Fedowitz (bas).

Overigens gebruiken uiteenlopende bands als Lightning Bolt, Wilco, Spoon en TV on the Radio de Death By Audio pedalen. Tijdens het touren komt Ackermann geregeld bands tegen, die zijn pedalen gebruiken. Vooral de ‘Fuzz War’ is erg populair en wordt ook door menig Groninger muzikant gebruikt.

“One of the first shows I saw that was totally insane was Dinosaur Jr. When I saw them they were fricking wicked. The band that opened up for them was crazy loud. You had to scream to your friend to hear each other. And then Dinosaur Jr. started, and they were like 10 times louder than that band, and we were like, “Wow!” The Ramones were wicked live. Bands like Lightning Bolt too.” (Oliver Ackermann, Static mag).

“Het is alsof The Jesus And Mary Chain en Joy Division samen door een leger stofzuigers worden gehaald.” (Dikkie, Vera site, 2011).

“APTBS is sterk beïnvloed door jaren '80 en '90 noisy gitaarbands als The Jesus And Mary Chain en My Bloody Valentine, maar tegelijk hoor je in het geluid melodieën à la jaren 80 doomwave bands als Joy Divison en Sisters Of Mercy terug.” (Dikkie, Vera site, 2013).

APTBS is in 2002 opgericht door drummer David Goffan en zanger/bassist Tim Gregorio. Beiden verlaten APTBS al ergens in de beginperiode, maar ik realiseer me nu pas dat Oliver Ackermann dus niet de oprichter is van APTBS. Hij komt al wel snel bij de band, wanneer hij naar Brooklyn is verhuisd vanuit Rhode Island, waar hij met huidige APTBS bassist John Fedowitz in de band Skywave speelt. Op Bandcamp vind je het verzamelde werk van Skywave nog en eigenlijk hoor je hier al een voorloper van de eerste APTBS EP’s en de gelijknamige eerste plaat ‘A Place To Bury Strangers’ (2007). Al snel is Ackermann de voornaamste songwriter van de band en blijft hij tot op de dag van vandaag de enige constante factor tussen alle bezettingswisselingen door. Live krijgt het trio al snel het predikaat 'luidste band van New York' opgeplakt. Na het uitbrengen van de debuutplaat tourt APTBS samen met bands als Black Rebel Motorcycle Club en Nine Inch Nails. In 2009 volgt het geweldige ‘Exploding Head’ en die plaat is ook mijn kennismaking met APTBS.

Ik was even daarvoor, onderweg naar vrienden in Moskou (ja, dat kon toen nog), in Tallinn getipt door ene Nuutti Kataja, die ik aldaar in het nachtleven tegen het lijf was gelopen. Hij blijkt zelf zanger/gitarist/toetsenist te zijn van Dead Combo, een duo bestaande uit twee in New York levende Finnen, dat de grenzen tussen iets als Suicide, The Cramps en The Stooges opzoekt. Dead Combo had een aantal keren met APTBS opgetreden en Nuutti was dusdanig onder de indruk, dat hij me op het hart drukte te gaan luisteren naar deze geweldige nieuwe band. Dat heb ik gedaan en sindsdien is APTBS een van mijn favoriete bands, zoals oplettende Vera site bezoekers wel hebben kunnen zien in mijn diverse jaarlijstjes. Overigens zag ik destijds ook al de protesten in St. Petersburg en Moskou tegen Putin (ja, dat kon toen ook nog).

Gemakshalve ga ik hier mijzelf dan nog maar eens citeren:

“Na de eerste beluistering van de tweede APTBS ben ik meteen verkocht, de combinatie van noise en melancholie, de catchy riffs en zanglijnen maken dat de plaat in mijn hoofd blijft steken. Ondanks het feit dat ik verre van een 80-ies retro adept ben, heb ik sindsdien zelf de afgelopen jaren geen andere plaat zo vaak gedraaid. Shoegaze schijnt overigens de moderne benaming van de muziek te zijn, maar dat slaat eigenlijk voornamelijk op een lading meer dromerig aangelegde new hipsters, weinig bands uit het genre zijn zo noisy als APTBS.” (Dikkie, Vera site, 2011).

Hierna volgen nog een aantal platen, die stuk voor stuk in de top van mijn jaarlijstjes terecht zijn gekomen. De moeite waard om te noemen is nog wel de EP 'Strange Moon' (2013) met covers van Dead Moon uit Portland, OR, een echte Vera  huisfavoriet. De laatste keer dat APTBS hier in Vera speelt is in 2022. APTBS heeft dan net de weer geweldige EP ‘Hologram’ (2021) en haar zesde plaat 'See Through You' (2022) uitgebracht op het nieuwe, eigen Dedstrange label. Vorig jaar is na een serie 7” vinyl singles onder de titel ‘The Sevens’ (2024), plaat nummer zeven uitgekomen, ‘Synthesizer’ (2024). Bij de vinyl versie is een printplaat meegeleverd, waarmee je de synthesizer kunt nabouwen, die is gebruikt voor de noisy effecten op de plaat. O ja, raad eens welke plaat op nummer één stond in mijn jaarlijstje van 2024.

“Ackerman says the songs, both lyrically and musically, are about, “Man versus the machine. We can’t compete with technology, and we can’t escape social media or even AI, but we can find comfort in human interaction, in making something messy, and in the energy that comes from playing music, live shows, and creating.” (Oliver Ackermann, New Noise magazine).

“In the past, I’ve been almost afraid to embrace electronics, trying to keep to the roots of punk music where we’re playing real drums and real guitars. So maybe it was time to let go and embrace something more electronic. Sometimes you just need to do something different. Life is experiencing something that’s maybe a little uncomfortable, and that’s a good thing. That’s fun.” (Oliver Ackermann, Echoes and Dust).

“Oliver: We want to be there with the crowd and what’s going on. It’s loud onstage, actually louder than it is for the crowd. (Laughs) Whenever I jump down, I’m like “Damn, it’s quiet down here!”. I like it loud; I want to feel it pumping through my body. We’re honoured and feel so grateful to get the chance to do any of this stuff. The best place to see A Place to Bury Strangers is probably up onstage, standing next to one of us. So next time you’re at a show, jump up onstage. ” (Oliver Ackermann, Echoes and Dust).

Afgelopen jaar zag ik APTBS nog tijdens een kort optreden op Vicefest in de Oosterpoort. Het was kort, maar wat was weer genieten voor deze APTBS-fan. En dan nu mijn favoriete band in mijn favoriete club.

Support Madeline Goldstein groeit op in Portland, OR en speelt daar aanvankelijk in bands in de DIY scene, totdat ze in aanraking komt met muziekprogramma’s als  Ableton Live, Pro Tools en Garage Band.

“Once I discovered production programs (Ableton, Pro Tools, Garage Band, etc.) everything changed. I started to write little bits and pieces of songs all the time, anywhere I went. I’d take my phone to the bar and meticulously be programming drums on my phone.”

Het resultaat is een mix van new wave, dream-pop en dark wave met dromerige, theatrale jaren 80 wave vocalen, zoals te horen is op de de plaat ‘Forget This’ (2020). Ze verhuist naar Los Angeles en werkt daar verder aan haar geluid en brengt naast de EP ‘Other World’ (2023) en een aantal singles uit.

“All of my songs on my first release Forget This were written in this way (and the original vocal parts all sung through my headphones mic). Once I moved to LA I began to improve my skills in Ableton and found a certain comfort in being able to make a song the moment I felt an emotion, creating loops and diving into more thoughtful sound design. And now I’m sitting on something like 40 songs and sharpening my sound every time.”

Live wordt ze bijgestaan door een gitarist en ontstaat er een sound, die te omschrijven valt als new-romantic met een punk attitude.

Dikkie.

A Place to Bury Strangers | Official Website

A Place to Bury Strangers | Instagram

A Place to Bury Strangers | Facebook

Madeline Goldstein | Instagram

Check Facebook event